Plac Grzybowski w Warszawie – z przewodnikiem Piotr Wierzbickim Warszawa na wyrywki

Piotr Wierzbicki licencjonowany przewodnik z portalu Warszawa na wyrywki zaprosił chętnych na zwiedzanie rejonu Placu Grzybowskiego w Warszawie.


Wyruszyliśmy z ul. Zielnej 39 spod budynku PAST (Polska Akcyjna Spółka Telefoniczna, potocznie PAST-a) pierwszego warszawskiego wysokościowiec z lat  1906–1908, zaprojektowanego przez Bronisława Brochwicz-Rogoyskiego. Zniszczonego podczas II wojny światowej, odbudowanego w latach 40.
Potem przeszliśmy ulicą Próżną, na Plac Grzybowski (kiedyś Grzybów) dawny trójkątny plac położony pomiędzy ulicami Twardą i Bagno i właśnie Próżną. Kiedyś unosiły się w tym miejscu tumany kurzu wywołane przez powozy i karoce. Wygląd placu nabrał nowego charakteru w drugiej połowie XIX w., gdy po roku 1861 zbudowano kościół pw. Wszystkich Świętych projektu Henryka Marconiego. Budowa kościoła trwała ponad 30 lat, ostatecznie kościół ukończono w roku 1895. W tym okresie okolica placu zamieszkiwana była przez ludność żydowską i słynęła z licznych niewielkich sklepików oferujących artykuły żelazne. Od roku 1866 na placu istniała pętla linii konnej, dowożącej na warszawskie dworce; po roku 1880 piętrowe omnibusy zostały zastąpione przez tramwaje konne, po roku 1908 – elektryczne.  W czasie II wojny światowej w dniach  7 i 8 września 1939 na Grzybów i okolicę spadły bomby i pociski. W listopadzie 1940 plac Grzybowski znalazł się w obrębie warszawskiego getta do czasu tzw. wielkiej akcji likwidacyjnej, w czasie której wywieziono większość mieszkańców getta do obozu zagłady Treblinka, w sierpniu 1942, zlikwidowano „małe getto”. Mieszkania w budynkach znajdujących się przy placu i przyległych ulicach zasiedliła polska ludność.
Spacer zakończyliśmy przy Synagodze im. Nożyków, która została wzniesiona na ul. Twardej 6 w latach 1898-1902 według projektu nieznanego architekta. Zbudowano ją w stylu neoromańskim, z elementami ornamentyki bizantyjskiej i mauretańskiej. Sekcja męska na parterze i żeńska na balkonie mieszczą razem 350 osób. Budynek przetrwał zniszczenie miasta podczas II wojny światowej, jako jeden z dwóch spośród 400 warszawskich domów modlitwy i bożnic.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.