Muzeum Narodowe – BITWA POD GRUNWALDEM

Obraz BITWA POD GRUNWALDEM znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie.  Jan Matejko tworzył  go cztery lata (1875-1878) metodą olejną na desce pokrytej płótnem o wymiarach 426×987 cm.

Dzieło malarskie przedstawia punkt zwrotny w zmaganiach wojennych wojsk polskich i litewskich z zakonem krzyżackim, w 1410 roku na polach Grunwaldu. Obraz powstał „ku pokrzepieniu serc”, albowiem w latach, gdy tworzył go Matejko tożsamość narodowa Polaków była zagrożona, a nasza ojczyzna zniknęła z map świata.
Jan Matejko zawarł w obrazie, dużo historycznych zagadek, które podczas spaceru zorganizowanego przez Fundację Varsaviana, rozwikłał nam przewodnik – Pan Jacek Karwat.

W centrum obrazu znajduje się książę litewski Witold, bez pancerza i hełmu, ubrany w czerwony żupan, na głowie ma mitrę, w rękach unosi miecz i tarczę w geście triumfu.
Z lewej strony Ulrich von Jungingen w białym płaszczu z czarnym krzyżem na piersi, broni się przed anonimowymi wojownikami których rozróżniamy po tym że jeden ma Włócznię św. Maurycego (symboli fałszu Zakonu Krzyżackiego, który uzurpował dla siebie prawo do chrystianizacji na wschodzie)
Drugi wojownik trzyma topór. Po zdąbiącym ego głowę kapturze domyślamy się że jest to kat tym bardziej że u boku ma jałmużniczkę – małą torebeczkę na monetę od skazańca. Między Witoldem i Jungingenem znajduje się dowódca sił polskich – Zyndram z Maszkowic i Mikołaj Skunarowski vel Skunaczewski, który po bitwie został przez Jagiełłę wysłany do Krakowa z wieścią o zwycięstwie.


Na środku, w dole obrazu leży umierający wielki komtur Konrad von Liechtenstein.
Po lewej stronie na czarnym koniu w hełmie z pawimi piórami, śpieszy z pomocą Wielkiemu Mistrzowi książę szczeciński Kazimierz V. Sam atakowany jest przez polskiego rycerza z kopią Jakuba Skarbka z Góry oraz giermka, który pochwycił cugle książęcego konia. Bliżej Jungingena widać brodatego starca, jest to komtur elbląski Werner Tettingen.
Po lewej stronie u góry, za księciem Witoldem toczy się walka o krzyżacką chorągiew, którą Polak wydziera Niemcowi. Natomiast po prawej stronie części centralnej widać trąbiącego rycerza Marcina z Wrocimowic z Chorągwią Wielką Królestwa Polskiego. Sztandar ten dumnie powiewa na wietrze, podczas gdy niemiecki chyli się ku ziemi. Jest to symbol ostatecznego zwycięstwa unii polsko-litewskiej.

Po prawej rudobrody rycerz na upadającym koniu − komtur brandenburski Markward von Salzbach, który został pochwycony na powróz przez Tatara. Po prawej od Salzbacha widać głowę komtura gniewskiego Johana von Wenden.

Na przodzie widzimy wąsatą postać czeskiego rycerza Jana Žižki w zbroi, który podniósł do góry miecz aby zadać śmiertelny cios komturowi tucholskiemu Heinrichowi von Schwelborn. Natomiast Zawisza Czarny przedstawiony został w fioletowym ubraniu, bez hełmu podczas szarży, uzbrojony w turniejową kopię.

W prawym górnym rogu, pod lasem (uzupełnionym w dęby po wizycie Matejki na polu Grunwaldzkim) widać króla Władysława Jagiełłę na koniu, a obok Zbigniewa Oleśnickiego, który kopią wskazuje na niebo, gdzie w obłoku widać postać św. Stanisława ze Szczepanowa.

7 lutego 2015 r. Muzeum Narodowe – BITWA POD GRUNWALDEM – spacer z przewodnikami Fundacji Varsaviana, Wysłuchanie imponującego wykładu przewodnika pana  Jacka Karwata na temat obrazu BITWA POD GRUNWALDEM, było możliwe dzięki uprzejmości dyrekcji Muzeum Narodowego oraz Fundacji Varsaviana. Po wykładzie, samodzielnie odwiedziliśmy Galerię Sztuki XIX Wieku, podziwiając dzieła m.in. Józefa Chełmońskiego, Maksymiliana Gierymskiego, Henryka Siemiradzkiego, Józefa Mehoffera i Stanisława Wyspiańskiego.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.