Park Rzeźby w Parku Bródnowskim powstał w 2009 roku jako wspólna inicjatywa artysty Pawła Althamera, Urzędu Dzielnicy Targówek i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
W ciemności udało nam się namierzyć trzy rzeźby:
-„Bródno” Jensa Haaninga. Artysta stworzył masywną instalację rzeźbiarską z cegieł i cementu: napis BRÓDNO wznoszący się na parkowym pagórku.
-„Toguna Youssouf” Dary i Paweła Althamer. Toguna to drewniana wiata o grubym dachu, oparta na rzeźbionych kolumnach. Stanowi istotny element kultury ludów dogońskich, będąc miejscem spotkań i narad mieszkańców wioski.
-„Anioł Stróż” Romana Stańczaka. Stoi na straży Raju czyli nasadzonego przez inicjatorów projektu – pięknego ogrodu.
Zdaniem artysty: „Jeżeli jakikolwiek raj istnieje, tutaj między blokami, to znajduje się on we mnie, tutaj. Mój stan przebudzenia i raj, który manifestuje się w postaci tych drzew, ale i wszystkich niedoskonałości. Mało że zerwano w tym raju jabłka, ale i wyrwano ławki oraz potłuczono latarnie! Pomyślałem więc że jak najszybciej należy o tym odkryciu powiadomić resztę.”
Na terenie parku znajdują się też rzeźby, które z powodu ciemności nie udało nam się odnaleźć. Wrócimy wiosną aby uwiecznić na fotografiach:
-„Raj” Pawła Althamer to rzeźba-ogród, która powstała w oparciu o współpracę z mieszkańcami Bródna, m. in. z dziećmi ze Szkoły Podstawowej nr 285.
-„Sylwia” Paweł Althamera i Grupy Nowolipie. Rzeźba Sylwia jest efektem współpracy Pawła Althamera z Grupą Nowolipie. Jest to fontanna parkowa w postaci Sylwii – wężowłosej kobiety leżącej na wodzie. Rzeźba, o wadze czterech ton, została wykonana z brązu i zainstalowana w zbiorniku wodnym przy Raju. Ponoć w cieplejsze dni z jej piersi wypływa woda 🙂
-„Negative Glacier Kaleidoscope” Olafura Eliassona. Rzeźba to kalejdoskop o wadze ponad 300 kilogramów, w formie szczeliny w ziemi, w którą wpadła spadająca z nieba gwiazdka.
-„Nie jesteś sam (Czy Ziemia istniałaby bez Słońca?)” Susan Philipsz. To instalacja dźwiękowa, która jest pierwszą „niewidzialną” rzeźbą w Parku Bródnowskim. Artystka zaprojektowała zegar dźwiękowy który bije, podobnie jak zegar wahadłowy, co kwadrans.
-„Bez tytułu (Interwencje)” Katarzyny Przezwańskiej. Latem 2010 roku wykonała kilkanaście interwencji malarskich w Parku Bródnowskim, korzystając z „naturalnych” fenomenów tego miejsca, zwracając uwagę na zużycie budowlanych materiałów, jak i wykorzystując znalezione obiekty o właściwościach rzeźbiarskich. Abstrakcyjne malarstwo Przezwańskiej pojawia się w relacji do pęknięć w chodnikach, ścieżek z betonowych płyt, ubytków w asfalcie oraz zastanej infrastruktury parkowej: donic, zbiorników wodnych, ławek. Powstające pod gołym niebem obrazy podkreślają egzotykę parku w centrum blokowiska. Kolory użyte przez artystkę zapożyczone są najczęściej z fasad okolicznych bloków mieszkalnych, pojawiają się też „obce” jaskrawe róże czy błękity.
-„Krata” Moniki Sosnowskiej. Rzeźba Krata powstała w odniesieniu do lokalnej, polskiej tradycji rzeźby w przestrzeni publicznej, co jest konsekwencją zainteresowań artystki modernistycznym dziedzictwem, ale także budowlanymi pomyłkami i amatorskim, oddolnym kształtowaniem przestrzeni wspólnej i prywatnej przez mieszkańców osiedli z wielkiej płyty.
– Rzeźba Rirkrit Tiravanija to pawilonik dla jednej lub dwóch osób, którego można używać jako miejsca do picia herbaty czy kawy, ale i jako schronienia przed deszczem. Jest to skonstruowany z tanich materiałów sześcian o stalowej powierzchni, w której odbija się trawnik i okoliczne drzewa. Obiekt ten jest zachętą do spotkania z sąsiadami, a także kreatywnego użycia dzieła sztuki. W 2010 roku oryginalny domek herbaciany wrócił do Niemiec, zastąpiła go kopia zaprojektowana przez Pawła Althamera, w której często gości improwizowana parkowa kawiarnia, prowadzona przez okolicznych mieszkańców.
źródło: Muzeum Sztuki Nowoczesnej