Z Warszawy do Lublina dojechaliśmy pociągiem TLK, pokoje zarezerwowaliśmy niedaleko starówki lubelskiej, bowiem zaplanowaliśmy zwiedzanie tylko tego rejonu miasta. Z placu Litewskiego (na którym stoi pomnik Piłsudskiego oraz Unii Lubelskiej) szliśmy Krakowskim Przedmieściem, jedząc cebularza minęliśmy Bramę Krakowską, potem Bramę Rybną, doszliśmy do Bramy Grodzkiej prowadzącej do Zamku Lubelskiego siedziby Muzem Lubelskiego. Widzieliśmy Trybunał Główny Koronny, Wieżę Trynitarską, Plac Po Farze (z fundamentami kościoła św. Michała), Teatr Stary (odnowiony) i Lalek, kamienice staromiejskie (Kamienica Klonowica, Lubomelskich – zachowanym renesansowym portalem, Konopniców z attyką i Wieniawskich).
Odwiedziliśmy też obiekty architektury sakralnej, a wśród nich: Archikatedra św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty (tu znajduje się kopia całunu turyńskiego), Kościół i klasztor o.o. Kapucynów, św. Ducha, Dominikanów, Bazylika pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika.
Herbem Lublina jest kozioł ze złotymi karbowanymi rogami i złotymi kopytami wspinający się z zielonej murawy na zielony krzak winny, dlatego replika koziołka raczącego z ujęciem wody pitnej, znajduje się na deptaku na Krakowskim Przedmieściu.
Przed wyruszeniem w drogę powrotną oglądaliśmy zabytkowy, pięknie odnowiony dworzec główny PKP w Lublinie wybudowany w 1877 roku. Przy dworcu kolejowym znajduje się przystanek trolejbusowy, który ze względu rzadkość występowania w Polsce, stanowi atrakcję dla przyjezdnych.