Tężnia w Inowrocławiu.
Ogromna tężnia uzdrowiskowa usytuowana jest na terenie Parku Solankowego w Inowrocławiu powstała w 2001 r. Składa się z dwóch wieloboków o obwodzie 322 metrów i wysokości 9 metrów. Na szczycie, podobnie jak w Ciechocinku, znajduje się taras widokowy, z którego za dnia można oglądać panoramę miasta. Nocą tężnia ta mieni się niesamowitymi kolorami. Jest to druga co do wielkości tężnia w Polsce i jedna z nielicznych w całej Europie. Na terenie parku, znajduje się przepiękna pijalnia wód Inowrocławianka. Opłaty są pobierane sezonowo.
Tężnia na Ursynowie w Warszawie.
W parku im. Jana Pawła II na Ursynowie stanęła tężnia, którą nazwano ”Maciejka”. Została sfinansowana jako projekt z budżetu obywatelskiego na 2018 rok, który poparło 2 245 osób. Ostateczny koszt budowy wyniósł 370 tys. zł. Mieszkańcy dzielnicy Ursynów czekali na nią dość długo, ale ich cierpliwość się opłaciła, bo teraz mogą odpocząć, w akompaniamencie sączących się kropli solanki. Atmosfera w tym miejscu jest cudowna. Trzeba pamiętać jednak, że z tężni nie powinny korzystać osoby po zawale serca, z chorobami nowotworowymi, nadczynnością tarczycy, podwyższoną temperaturą, po przebytej gruźlicy, z wadami zastawek serca i chorobami naczyń wieńcowych. Odpoczynek w takim miejscu zawsze należy skonsultować się z lekarzem. Dostęp do tężni jest bezpłatny.
Tężnia na Pradze-Północ w Warszawie
Tężnia solankowa na placu Hallera w Warszawie na Pradze-Północ w Warszawie została otwarta wiosną 2018 r. Powstała w 2018 r. dzięki głosom mieszkańców Pragi oddanych w budżecie obywatelskim. Koszt budowy obiektu wyniósł 273,3 tys. zł. Długość tężni na Pradze wynosi 10,70 m, jest szeroka na 1,80 m i wysoka na 3,90 m. Pojemność zbiorników to 10 m3. Solanka, rozbijając się o poszczególne gałązki, wytwarza mikroklimat.
Dostęp do tężni jest bezpłatny.
Tężnia w Legionowie
Tężnia solankowa w Legionowie został oddana do użytku mieszkańców w 2015 r. Ta drewniana konstrukcja w formie walca, to druga tężnia (po tej w Konstancinie) na Mazowszu. Postawiona została w Parku Zdrowia zwanym także Parkiem Seniora w Legionowie. Wytwarzany przez nią mikroklimat podobny jest do bogatego w mikroelementy (m.in. wapń, magnez, jod, potas, brom, żelazo czy sód) klimatu nadmorskiego. Solanka do tężni transportowana jest z Zabłocia.
Dostęp do tężni jest bezpłatny.
Tężnia w Konstancinie
Tężnia solankowa w Konstancinie została wzniesiona w latach 1974-1979 w Parku Zdrojowym w Konstancinie-Jeziornie. Źródła solanki w tym miejscu zostały odkryte już w 1962 roku. Tężnia jest inhalatorium na wolnym powietrzu, które wchodzi w skład obiektów Uzdrowiska.
To drewniana konstrukcja pokryta gałązkami tarniny, które pierwotnie służyły do zagęszczania solanki w toku produkcji soli konsumpcyjnej i leczniczej. Z czasem jednak zauważono, że powietrze wokół nich nasycone jest aerozolem z solanki, powstającym wskutek jej obciekania przez elementy gradierni i naturalnego odparowywania. O każdej porze roku, tężnia cieszy się ogromnym zainteresowaniem spacerowiczów.
Zalecana się przebywanie:
-bezpośrednio w pobliżu inhalatora „grzybka”: 15-20 minut,
-w tężni: 30-60 minut,
-na zewnątrz tężni: 2-3 godziny.
Opłaty są pobierane sezonowo.
Tężnie w Ciechocinku
Jest to zespół trzech tężni solankowych, wzniesionych w XIX wieku na terenie Parku Zdrojowego w Ciechocinku. Budowa tężni I i II trwała od 1824 do 1828 roku, trzecia powstała w 1859 roku. Na szczycie znajduje się taras widokowy. Kiedy chodzi się po tarasie albo nawet koło niej stoi, czuć ogrom i potęgę budowli, bowiem wysokość tężni wynosi 15,8 m! Jest to największa tego typu drewniana konstrukcja w Europie. Opłaty są pobierane sezonowo.
