Majdanek (KL Lublin) to niemiecki obóz koncentracyjny i zagłady w Lublinie. Powstanie obozu było związane z planami germanizacji terenów Europy Wschodniej. Według tych planów Majdanek miał być źródłem siły roboczej. Niemiecki obóz koncentracyjny w Lublinie, tzw. Majdanek, powstał na mocy decyzji Heinricha Himmlera.
Przedwojenny budynek murowany zwany „białym domkiem” przeznaczono początkowo dla lekarza obozowego, a następnie dla kierownika oddziału więźniarskiego.
Na terenie obozu w Majdanku znajdowało się krematorium i 7 komór gazowych, gdzie mordowano więźniów cyklonem B i tlenkiem węgla. Zgodnie z najnowszymi badaniami prowadzonymi przez historyków z Muzeum na Majdanku można przyjąć, iż podczas funkcjonowania obozu w latach 1941–1944 zmarło lub zostało zamordowanych prawdopodobnie 130 tysięcy więźniów, którzy przeszli przez Majdanek, według najnowszych ustaleń życie straciło blisko 80 tysięcy osób. Wśród nich największą liczbę zmarłych i pomordowanych stanowili Żydzi (około 60 tysięcy osób), następnie Polacy, Białorusini, Ukraińcy i Rosjanie.
Na terenie obozu w Majdanku w latach 1942–1943 w sektorze gospodarczym wybudowano 21 baraków na potrzeby obozu i garnizonu SS w Lublinie:
baraki nr 43 – 44 – magazyny mienia więźniarskiego,
barak nr 45 – stajnia obozowa
baraki nr 46 – 47 – magazyny żywności
baraki nr 48 – 50 – magazyny odzieży więźniarskiej
baraki nr 51 – 52 – magazyny sprzętu do prac porządkowych oraz narzędzi
baraki nr 53 – 55 – stolarnia, skład drewna
barak nr 54 – kuźnia i ślusarnia
barak nr 55 – warsztat elektryczny
barak nr 62 – warsztaty szewskie
barak nr 63 – szwalnia
barak nr 64 – kantyna dla wartowników.
Na terenie obozu zlokalizowano także: Łaźnie, Komory gazowe, Krematorium, Stosy spaleniskowe, Rowy egzekucyjne. Całość była zabezpieczona podwójną linią drutów kolczastych, przez które przebiegał prąd. Na rogu każdego pola stały wieże strażnicze.
