Wakacje 2020 zaplanowaliśmy w Paryżu. Nasz samolot wystartował zgodnie z rozkładem, jednak nie mieliśmy pewności czy powrót dojdzie do skutku, gdyż z uwagi na pandemię COVID-19, miało zostać wprowadzone rozporządzenie zakazujące ruchu lotniczego min. pomiędzy Polską a Francją. Udało nam się jednak wrócić szczęśliwie, a wspomniane rozporządzenie zaczęło działać od 16 września 2020 r.
Podróż rozpoczęliśmy na lotnisku Chopina w Warszawie. Przed wejściem na terminal zmierzono nam temperaturę, sprawdzono maseczki, które również trzeba było mieć cały czas na pokładzie samolotu Wizzair. Zresztą towarzyszyły nam one przez cały pobyt w mieście miłości. Już na lotnisku przywitał nas neon: „Paris Vous Aime” – Paryż Cię kocha. Miłe jest takie przywitanie, chociaż zapewne dla mieszkańców, których miasto odwiedzane jest przez 30 milionów turystów rocznie, nie jest to łatwe. Od zawsze wiadomo, że francuska stolica jest ulubionym miastem artystów, fotografów i filmowców. Wzięła udział w wielu filmach np, „Pachnidło” czy „Amelia”.
Miasto podzielone jest na 20 dzielnic. Układ taki funkcjonuje już od 1860 roku. W czasie COVID-19 dostęp do zabytków, muzeów, ważnych placów czy ulic był znacznie łatwiejszy z uwagi na mniejszą ilość turystów niż w normalnym sezonie.
Rowery. Przez całe dwa tygodnie naszego pobytu, zwiedzaliśmy zakątki Paryża na rowerach miejskich Velib. Kaucja za dwa rowery wyniosła 600 euro, a koszt wypożyczenia na dwa tygodnie to 60 euro. Ponadto, jeśli użytkownik przekroczy bezpłatny limit 30 minut, doliczane zostaje 1 euro.
W sumie zrobiliśmy ponad 300 km po ścieżkach rowerowych stolicy Francji, zwiedzając przeróżne miejsca, które nie sposób wszystkie opisać. Podczas całego pobytu zamieszczaliśmy krótkie informacje na Instagramie.
Poniżej zamieszczamy ich treść.
– Statua Wolności w Paryżu to zmniejszona kopia oryginalnej, nowojorskiej Statuy. Podarowana w roku 1886 przez władze francuskie Stanom Zjednoczonym w 110–lecie uchwalenia Deklaracji Niepodległości (1776). Posąg znajduje się na Île aux Cygnes (Wyspie Łabędziej) na Sekwanie w Paryżu, niedaleko Wieży Eiffla. Jest cztery razy mniejsza od oryginału, waży 4 tony i ma 11,5 metra wysokości. Posąg Statuy Wolności przedstawia postać kobiety w todze, trzymającej w prawej ręce pochodnię, a w lewej tablicę z napisem „JULY IV MDCCLXXVI”, czyli „4 lipca 1776”.
– La France renaissante to pomnik jeździecki, autorstwa Holgera Wederkincha, przekazany przez duńską społeczność. Stoi na moście Bir-Hakeim od 1930 roku.
– Wieża Eiffla. Nareszcie byliśmy na tarasach widokowych wieży Eiffla! Pokonaliśmy ją częściowo na piechotę po niezliczonej ilości schodów, a częściowo windą. Koszt biletu na taki łączony wstęp, dla nas dwojga wyniósł 40 Eur. Słynna paryska Dame de fer czyli „Żelazna dama” stoi w zachodniej części miasta, nad Sekwaną, na północno-zachodnim krańcu Pola Marsowego. Jest najwyższą budowlą w mieście, a w momencie powstania była najwyższą budowlą na świecie. Piękne oświetlenie wieży włącza się tuż po zachodzie słońca. Co godzinę (zimą od 21, a latem od 22) włączają się dodatkowe, migające światła. Takie przedstawienie trwa przez 3 minuty. Ostatni raz światła włączają się o 1 w nocy.
– Plac Trocadero to przede wszystkim wielki plac z widokiem na majestatyczną Wieżę Eiffla. Po obydwu stronach plac zamykają skrzydła Palais de Chaillot, w których mają swoje siedziby muzea. Poniżej miejsca widokowego na Wieżę, znajduje się park z ogromną Fontaine du Jardins du Trocadéro. Plac swoją nazwę zawdzięcza Bitwie pod Trocadero w której Francuzi pokonali Hiszpanów. Powstał na wystawę EXPO w 1937 roku. Słynie z wielu historycznych momentów takich jak sesja fotograficzna Adolfa Hitlera po zdobyciu Paryża w 1940 r.
– Łuk Triumfalny to monumentalny pomnik stojący na placu Charles’a de Gaulle’a w 8. dzielnicy, na zachodnim skraju Pól Elizejskich. Zbudowany dla uczczenia tych, którzy walczyli i polegli za Francję w czasie wojen rewolucji francuskiej i wojen napoleońskich. Na jego osi znajduje się również Grande Arche czyli nowy Wieki Łuk o którym przeczytacie niżej.
– Place de la Concorde czyli plac Zgody to duży, bo liczący 8,64 hektara powierzchni plac w centrum Paryża, położony między Polami Elizejskimi a Ogrodami Tuileries. Słynny z krwawej historii związanej ze stojącej na nim w czasach rewolucji francuskiej gilotyny.
– Obelisk – Obecnie na placu Zgody stoi wykonany na polecenie faraona Ramzesa II, z różowego granitu Obelisk. Wywieziony z egipskiego Luksoru w roku 1830. Jest jednym z dwóch obelisków, które znajdowały się przed pylonami tamtejszej świątyni, drugi nadal pozostaje na dawnym miejscu w Luksorze.
– Płomień wolności (fr. Flamme de la Liberté) – jeszcze jednym nawiązaniem do nowojorskiej Statuy Wolności jest rzeźba znajdująca się przy moście Pont de l’Alma. Jest to pełnowymiarowa replika pochodni dzierżonej w prawej ręce przez Statuę Wolności w Nowym Jorku. Pomnik, mierzący około 3,5 metra wysokości, jest wykonany z pozłacanej miedzi i umieszczony na piedestale z szaro-czarnego marmuru. W tunelu biegnącym pod placem na którym stoi Płomień, 31 sierpnia 1997 roku księżna Walii Diana zginęła w wypadku samochodowym. Od tej pory Płomień Wolności stał się nieoficjalnym pomnikiem ku jej czci. Mieszkańcy i sympatycy księżnej zbierali się przy rzeźbie, zostawiając znicze, kwiaty i pamiątkowe kartki. Antropolog Guy Lesoeurs ocenił, że „większość ludzi, która tu przychodzi sądzi, że pomnik „został wzniesiony dla niej”.
– Centrum Pompidou w Paryżu. W 1969 roku, nowo wybrany prezydent Francji, Georges Pompidou, podjął decyzję o utworzeniu centrum kulturalnego na miejscu zwanym Plateau Beaubourg. Ogłoszono międzynarodowy konkurs architektoniczny, w którym zwyciężył postmodernistyczny projekt Renzo Piano i Richarda Rogersa. Budowę rozpoczęto w 1972, a w 1977 otwarcia Centrum dokonał Valéry Giscard d’Estaing. Budynek zajmuje powierzchnię placu. Wszystkie instalacje zostały wyprowadzone na zewnątrz i pomalowane na różne kolory, z których każdy odpowiada innej funkcji. Niebieski to układ klimatyzacyjny, żółty – instalacje elektryczne, czerwony – urządzenia odpowiedzialne za bezpieczeństwo, a zielony to wodociągi. Daje to wiele możliwości aranżacji i podziału przestrzeni wewnątrz budynku. Trzy najwyższe piętra budowli zajmuje Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Budynek jest wyposażony w ogólnodostępny taras widokowy z kawiarnią na płaskim dachu umożliwiającym podziwianie panoramy Paryża.
– Fontanna Strawińskiego znajduje się przed Centrum Pompidou w Paryżu. Podczas naszego pobytu fontanna była niestety bez wody, więc nie mogliśmy podziwiać jej w pełnej krasie! Fontanna składa się z 16 ruchomych, plastikowych figur, które rozmieszczone są w olbrzymim basenie (3600 × 1650 × 35 cm). Figury reprezentują najważniejsze kompozycje Igora Strawińskiego (jednego z najwybitniejszych kompozytorów i symfoników XX wieku rosyjskiego kompozytora, pianista i dyrygent).
– Kościół Église Saint-Séverin stoi u zbiegu ulic Saint-Martin i Cloître Saint-Merri na tle fontanny Strawińskiego. Wnętrze tego późnogotyckiego kościoła z XVI w. nie jest bogato zdobione. Barokowy ołtarz główny z figurą Chrystusa Ukrzyżowanego, ołtarz boczny z tego samego okresu oraz organy pochodzą z 1753 r. Organy zbudował Cliquot w 1781 r., grał na nich znany kompozytor Camille Saint-Saëns. Również i dziś koncerty organowe w Saint-Merri są ważną częścią życia kulturalnego dzielnicy. Ponadto podczas naszego pobytu, mieliśmy okazję podziwiać niezwykłą instalację światła zamontowaną w podziemiach kościoła.
– Opéra Garnier, Palais Garnier to sala widowiskowa na 2200 osób. Wybudowana w latach 70. XIX w. według projektu Charles’a Garniera. Obecnie w budynku odbywają się jedynie przedstawienia baletu.
– Musée des Archives nationales. Zobaczyliśmy dziś makietę słynnego więzienia, zamku Bastylii zburzonego w 14 lipca 1789 r. Dopiero dzięki tej makiecie widać, jak ogromna była to budowla. Ponadto oglądaliśmy również wystawę pokazującą sposób archiwizacji dzieł i dokumentów francuskich. Muzeum uczestniczyło też w tygodniu Paris Design Week dzięki czemu widzieliśmy piękną wystawę wzornictwa przemysłowego autorstwa Pierre Gonalons.
– Paris Design Week. Międzynarodowa Galeria Projektów w Paryżu nazywa się Paris Design Week. W ramach tego wydarzenia artyści prezentują sztukę projektowania przedmiotów użytkowych oraz dzieł sztuki. W jej ramach widzieliśmy piękną wystawę wzornictwa przemysłowego (fotele, dywany, meble) autorstwa Pierre Gonalons we wnętrzach Musée des Archives nationales.
– Montmartre. Pod koniec XIX wieku Montmartre włączono do Paryża, co zapoczątkowało jego szybką urbanizację. Na szczycie wzgórza Montmartre zbudowano eklektyczną bazylikę Sacré-Cœur, a poniżej pierwszy kościół żelbetowy Saint Jean de Montmartre.
Niegdyś dzielnica ta miała charakter centrum rozrywki i głównej siedziby bohemy artystycznej. Obecnie jest niemal w całości opanowana przez przemysł turystyczny.
– Cmentarz Montmartre położony u stóp wzgórza Montmartre w 18. dzielnicy Paryża. W 1888 został przecięty mostem-wiaduktem, aby ułatwić dojazd do Wystawy Światowej. W związku z budową mostu, przeniesiono około stu grobów, w tym grób Stendhala. Pochowano na nim wiele znanych osób, m.in. Juliusza Słowackiego (jeden z najwybitniejszych poetów polskich doby romantyzmu, dramaturg i epistolograf), Émile Zola (1840-1902), francuski pisarz, a także piosenkarkę i aktorkę – Dalidę (1933-1987).
– Plac Pigalle – plac w IX dzielnicy Paryża leżący na bulwarze de Clichy, niedaleko Bazyliki Sacré-Cœur, u podnóża wzgórza Montmartre. Nazwa placu pochodzi od nazwiska rzeźbiarza Jean-Baptiste Pigalle i jest centralną częścią dzielnicy Pigalle. Na placu znajduje się stacja metra Pigalle.
Modna okolica słynie z oświetlonej neonami dzielnicy czerwonych latarni i eklektycznych lokali nocnych – od XIX-wiecznego kabaretu Moulin Rouge po prestiżowe bary koktajlowe. Na południe od Boulevard de Clichy współczesne lokale bistro ustępują miejsca okazałym XIX-wiecznym budynkom neoklasycystycznym – dlatego okolica ta zyskała miano Nouvelle Athènes (Nowe Ateny). Spośród muzeów sztuki warto wymienić Musée National Gustave Moreau oraz Musée de la Vie Romantique.
– Moulin Rouge De Paris wystartował 6 października 1889 roku. Rewia jest synonimem przepychu i elegancji. Słynna na całym świecie rewia przywołuje esencję francuskiej kobiecości, paryskiego szyku, który inspiruje tak wiele marzeń, romantyzmu i miłości. Spędzenie wieczoru w Moulin Rouge z olśniewającymi artystami to jest ponoć chwila magiczna. Najbliższe bilety (najtańszy to wartość 120 EUR) dostępne były dopiero na styczeń 2021 r.
– Lasek Buloński (fr. Bois de Boulogne) to park rekreacyjny o powierzchni 846 ha położony w 16. dzielnicy Paryża. Powstał na bazie resztek starego lasu dębowego zwanego Bois de Rouvray, wzmiankowanego po raz pierwszy w roku 717. Wyczytaliśmy, że lasek za dnia to miejsce sportu, rekreacji i odpoczynku rodziców z dziećmi, a nocą zamienia się w królestwo prostytucji i handlu narkotykami. Na jego końcach stoją rustykalne domki z czerwonej i szarej cegły projektu Gabriela Davioud z 1855 roku, w którym mieszkali strażnicy pilnujący lasu.
– Pomnik „Słuchać” waży 70 ton. Rzeźba głowy ze złożoną dłonią. Rzeźba jest poświęcona Rene Cassisnowi działaczowi na rzecz praw człowieka, więc całkiem słuszne jest to, aby rzeźba słuchała! Okazuje się, że ludzie mają jej do powiedzenia wiele rzeczy.
Znajduje się ona przed kościołem Eustachego w Place Rene Cassin, niedaleko Les Halles i została wyrzeźbiona przez francuskiego artystę Henri Millera w 1986 roku.
– Les Halles to centralny węzeł tranzytowy dla obszaru metropolitalnego Île-de-France, łączący trzy z pięciu linii kolei podmiejskiej RER i pięć z szesnastu linii metra. Jest równocześnie jedną z największych stacji metra na świecie. Otwarty w 1977 r.
– Brocante (pchle targi) czyli francuskie targi staroci we Francji. Targi te we Francji mają charakter towarzyski, są okazją do spotkań i rozmów.
– Targi ceramiki na moście w Paryżu. Ceramique Sant Louis Point Louis – Philippe Paris 4e.
– Les Deux Plateaux Palais-Royal Instalacja biało czarnych kolumn Daniela Burema zwane Les Deux Plateaux czyli dwie płaszczyzny. Z początku wzbudzały wiele kontrowersji jednak z czasem stały się ulubionym miejscem zabaw dzieci.
– Luwr dawny pałac królewski w Paryżu, obecnie muzeum sztuki. Jedno z największych muzeów na świecie.
– Ogród Tuileries. Ogrody przed Luwrem dały nam chwilę wytchnienia, snu i relaksu. Oglądaliśmy jak dzieci pod opieką rodziców puszczają drewniane żaglówki. Zwyczaj ten panuje od 1850 roku. Niektórzy mają swoje łódki, ale można też taką wypożyczyć za 4 euro na 30 minut. Każda ma swój numer. Aby ją wystartować należy popchnąć specjalnym patykiem.
Les Deux Plateaux Palais-Royal
– Grande Arche La Défense to budynek w biznesowej dzielnicy Paryża – La Défense. Znajduje się w jednej linii z Łukiem Triumfalnym. Został wykonany z białego marmuru karraryjskiego i jest prawie doskonałym sześcianem. W Grande Arche znajdują się biura francuskiego Ministerstwa Ekologii, Zrównoważonego Rozwoju i Energii. Obecnie jest także siedzibą senatu. Od kilku lat stanowi także charakterystyczny element paryskiej architektury, a ogród który znajduje się na placu, jest głównym miejscem rekreacji i wypoczynku na Lewym Brzegu.
– Pałac luksemburski. W północnej części jednego z paryskich ogrodów powstał, około roku 1630 na życzenie drugiej żony i wdowy po Henryku IV, Marii Medycejskiej, Pałac Luksemburski. Pałac i ogród miały jej przypominać o rodzinnej Florencji i znajdujących się tam pałacu Pitti i ogrodach Boboli.
Trzy ważne punkty, które odnaleźliśmy w tym ogrodzie to:
– Statua wolności – druga w Paryżu,
– Pomnik Fryderyka Chopina (naszego polskiego pianisty i kompozytora)
– Słynna fontanna Medyceuszy (niestety w renowacji).
– w okresie od 31 sierpnia do 13 września 2020
Wersal opisaliśmy – kliknij
Jedzenie w Francji – kliknij!